Het coronavirus en het gevangenis-gevoel
door Luk Vervaet, ex-leraar in de gevangenissen en activist
De confrontatie met zichzelf, de onzekerheid over morgen, de eenzaamheid en het isolement, de dode tijd, de verveling, de frustratie, de woede, de hoop en de wanhoop, de spijt, de angst.
Allemaal gevoelens die op de een of andere manier door het hoofd razen van mensen in detentie.
In het gevangenismuseum van Tongeren, dat van 2005 tot 2008 bestond, had ontwerpster Linde Hermans, een tiental oude cellen omgebouwd tot plaatsen die de gevoelens van de gevangen mens uitdrukken. Met behulp van kleur, foto’s, allerlei constructies en montages bracht ze tot leven hoe een gedetineerde zich voel. Elk van de bijna 300.000 mensen die het gevangenismuseum bezochten kon zelf zijn conclusies trekken over zin of onzin van de gevangenis. Maar niemand ontsnapte aan het gevangenisgevoel in die beladen, loden sfeer in ruimtes die geen 9m² bedragen. Niemand ontsnapte aan het gevoel dat het hier ging om een plaats waar mensen pijn en geweld werd a…
De confrontatie met zichzelf, de onzekerheid over morgen, de eenzaamheid en het isolement, de dode tijd, de verveling, de frustratie, de woede, de hoop en de wanhoop, de spijt, de angst.
Allemaal gevoelens die op de een of andere manier door het hoofd razen van mensen in detentie.
In het gevangenismuseum van Tongeren, dat van 2005 tot 2008 bestond, had ontwerpster Linde Hermans, een tiental oude cellen omgebouwd tot plaatsen die de gevoelens van de gevangen mens uitdrukken. Met behulp van kleur, foto’s, allerlei constructies en montages bracht ze tot leven hoe een gedetineerde zich voel. Elk van de bijna 300.000 mensen die het gevangenismuseum bezochten kon zelf zijn conclusies trekken over zin of onzin van de gevangenis. Maar niemand ontsnapte aan het gevangenisgevoel in die beladen, loden sfeer in ruimtes die geen 9m² bedragen. Niemand ontsnapte aan het gevoel dat het hier ging om een plaats waar mensen pijn en geweld werd a…
