“I can’t breathe” is ook de kreet van de Palestijnse gevangenen.

Een boodschap van solidariteit, Brussel, 17 april 2021

Op 19 april wordt de uitspraak van de jury verwacht in het proces over de moord op George Floyd.

I can’t breathe, Ik kan niet ademen, de hulpkreet van George Floyd is ook de kreet van de 1.400 Palestijnen die sinds het begin van dit jaar door Israëlische soldaten werden gearresteerd. Het is de kreet van de meer dan 4.500 Palestijnse politieke gevangenen, in isolement of in de overvolle cellen van de Israëlische gevangenissen.  

Toen ik op het Festival An eye for Palestine in Gent, Rasmea Odeh interviewde, een Palestijnse verzettrijdster, die tien jaar in de gevangenis heeft gezeten tot ze in 1980 in een gevangenenruil werd vrijgelaten, zei ze me : "Soms, als de  herinneringen aan de foltering bij me opkomen, dan kan ik niet meer ademen, I can’t breathe. "

Met Rasmea Odeh,
Palestijnse ex-politieke gevangene

Ik kan niet ademen, de dood door wurging met een knie op de nek, dit is wat Palestijnse gevangenen ervaren: door marteling, door mishandeling, door medische nalatigheid, door isolatie van de familie. Maar ook door middel van straffen zonder einde voor 543 onder hen. Zoals Marwan Barghouti, een historische leider van Fatah, al 20 jaar in de gevangenis, veroordeeld tot vijf keer levenslang. Of Abdullah Barghouti, veroordeeld tot 67 keer levenslang.   

550 van de politieke gevangenen zijn ziek. 

Sinds 1967 zijn 226 gevangenen gestorven in de gevangenis,

waaronder 73 door foltering, 

71 door gebrek aan medische zorg, 

7 onder de kogels van soldaten en bewakers.

Van zeven gevangenen wil Israël zelfs het lichaam van de overleden gevangen niet teruggeven aan hun families.

Het is onze plicht om hun hulpkreet te laten horen.

De schreeuw die uit de gevangenissen komt is ook de schreeuw van het verzet.   

Waar is de tijd toen de Palestijnse gevangenen niet werden beschouwd als criminelen en terroristen, maar als vrijheidsstrijders, legitieme verzetsstrijders tegen de neokoloniale, racistische apartheidsstaat die Israël is?

Op 13 november 1974 hield Yasser Arafat een toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarin hij het zionisme veroordeelde als "een racistische, imperialistische en kolonialistische ideologie". In zijn toespraak verdedigde Arafat het principe van één Palestijnse democratische staat, waarin christenen, joden en moslims samen zouden leven. Een week later, op 22 november 1974, werd de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie de eerste organisatie die werd toegelaten tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met waarnemersstatus.

Vandaag staan alle verzetsorganisaties, waarvan de Palestijnse gevangenen deel uitmaken, op de lijst van terroristische organisaties van de Verenigde Staten en Europa. Op deze lijst worden geplaatst betekent zo goed als een doodvonnis voor deze organisaties, niet alleen door Israël, maar ook op internationaal vlak.  Ze hebben geen bestaansrecht in eigen land, maar het is hen ook verboden om zich te verplaatsen naar het buitenland, hun woordvoerders kunnen niet reizen om te getuigen en steun te werven.  Voor de gevangenen betekent deze terroristenlijst soms letterlijk de dood, want met gevangen terroristen kan je doen wat je wil.

Sindsdien is de trein van de criminalisering niet meer gestopt.  De antiterrorismewetgeving laat de vervolging toe van iedereen die solidair is met deze organisaties en de gevangenen. Zo werd in februari 2021, Samidoun, de organisatie van solidariteit met Palestijnse gevangenen, uitgeroepen tot terroristische organisatie door de Israëlische minister van Defensie. Omdat, zo zei hij, ze een onderdeel is van het FPLP, het Front voor de Bevrijding van Palestina. In Frankrijk dreigt het Collectief Palestine Vaincra hetzelfde lot te ondergaan: er zijn verschillende oproepen ingediend om de solidariteitsorganisatie te doen ontbinden.  Een parlementair van de meerderheid deed zelfs een officieel verzoek aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken om het collectief te doen verbieden. Niet verwonderlijk als je weet dat president Macron zelf, verklaarde dat "antizionisme een van de moderne vormen van antisemitisme is"...  

Het rapport "Terrorists in suits", terroristen in maatpak, gepubliceerd in 2019 door het Isaëlische Ministerie van Strategische Zaken, met als ondertitel "de banden tussen NGO’s die BDS promoten en de terroristische organisaties" geeft de lijn aan. Israël stuurt aan op een algemeen verbod van die organiaties in de landen waar ze actief zijn.

Dit proces is aan de gang. Zie de pogingen met de regelmaat van een klok om BDS-activisten in Frankrijk, zoals Olivia Zemor, het zwijgen op te leggen. Of de zaak van de "Six of Elbit" van Palestina Action in Groot-Brittannië, die binnnekort voor het gerecht worden gedaagd.    

Voor de vrijlating van de Palestijnse politieke gevangenen!

Alle organisaties van het Palestijnse verzet moeten verwijderd worden van de lijst van terroristische organisaties en erkend worden als legitieme verzetsorganisaties.

Luk Vervaet, voor IPN, International Prisoners'News