L’appel des cent : Sauvons le musée prison de Tongres (fr, nl, engl)
U kan de petitie tekenen op / Vous pouvez signer la pétition sur / You can sign the petition on http://www.revuenouvelle.be/
Faute de subsides, la prison musée de Tongres fermera ses portes en novembre prochain. En lieu et place, les Ministres de la Justice et de l’Intérieur prévoient une éventuelle réaffectation de cette prison en vue d’y accueillir près de 35 jeunes délinquants.
Ce choix illustre une politique sans perspectives vis-à-vis de la (jeune) délinquance en Belgique.
Nous demandons que la prison musée de Tongres soit conservée et développée en tant qu’outil d’un réel projet pédagogique de prévention.
C’est la seule prison ouverte au public et a accueilli jusqu’à présent près de 200 000 visiteurs. Chaque cellule y est aménagée pour représenter une émotion : le temps qui passe, la frustration, la (l’in)justice. De nombreuses classes et associations ont pu y découvrir les différentes cellules, les douches, la promenade ou la surveillance et comprendre à quoi peut ressembler une vie en prison.
Des ex-détenus y organisent des visites guidées pour des jeunes en difficulté. Avec des résultats remarquables. Une visite à la prison de Tongres vaut bien plus que tous les discours moralisateurs que l’on peut tenir à des jeunes. Ils sont confrontés à la réalité carcérale qui les séduit bien moins que les récits de fiction ou de copains qui « crânent » au sortir d’une expérience d’enfermement.
Si les outils de sensibilisation disparaissent, le nombre de lits nécessaires pour les jeunes délinquants sera toujours insuffisant. Ce n’est pas en remplaçant la prison musée de Tongres par un centre pour jeunes délinquants qu’on désengorgera les prisons pour adultes de demain.
Le cri d’alarme des éducateurs pour multiplier les projets éducatifs et les postes d’éducateurs pour suivre les jeunes en difficulté pendant plusieurs années n’est pas entendu. Or leur demande est aussi pressante, mais bien plus pertinente que la demande de nouvelles prisons. Le 1 mars 2007, la population carcérale belge était de 10.008 détenus pour 8559 places (612 d’entre eux purgent leur peine sous forme de surveillance électronique). En 10 ans, la population carcérale a augmenté de 32,6%. 35% de la population carcérale est en préventive (Justice en chiffres, 2007). Tant qu’il n’y aura pas eu un débat de société, incluant tous les acteurs concernés (éducateurs, médecins, psychologues, travailleurs sociaux, parents, ainsi que le monde syndical, policier, judiciaire et pénitentiaire) sur le phénomène de l’explosion carcérale, sur les vraies solutions et sur l’application rapide de conclusions pratiques, une extension du parc pénitentiaire n’offrira pas une solution durable au problème du surpeuplement des prisons.
Jean-Marc Mahy, éducateur
Luk Vervaet, enseignant en milieu carcéral
Oproep van de Honderd
Red Tongeren !
Bij gebrek aan subsidies zal de museumgevangenis van Tongeren in november 2008 zijn deuren moeten sluiten. In de plaats daarvan denken de ministers van justitie en binnenlandse zaken aan een heropening van diezelfde gevangenis om er alvast 35 jonge delinkwenten in op te sluiten. Deze keuze illustreert voor ons op een treffende manier de politiek zonder uitkomst ten overstaan van de (jonge) delinkwentie in België.
Wij vragen het behoud van de museumgevangenis van Tongeren en zijn verdere ontwikkeling als instrument binnen een pedagogisch preventieproject.
De museumgevangenis van Tongeren is de enige gevangenis die open is voor het publiek. Ze heeft tot op heden 200.000 bezoekers over de vloer gehad. Elke cel is er ingericht om een emotie van het gevangenisleven uit te drukken : de tijd die voorbij gaat, de frustratie, het (on)recht... Talrijke schoolklassen en verenigingen hebben bij hun bezoek aan Tongeren de kans gehad om de cellen, de douches, de wandeling, de bewaking… te bezoeken en hebben zich op die manier een beeld kunnen vormen over hoe het leven in een gevangenis verloopt.
Ex-gedetineerden als Jean-Marc Mahy (vandaag opvoeder) organiseren er geleide bezoeken voor jongeren in moeilijkheden. Mét opmerkelijke resultaten. Een bezoek aan Tongeren is voor jongeren zoveel meer waard dan alle moraliserende pleidooien samen. Ze worden er geconfronteerd met de echte wereld van de gevangenis, die heel wat anders is dan wat er in de films wordt verteld of dan « « de stoerdoenerij van de vrienden » na een opsluiting.
Indien men inkrimpt op de sensibilisering van de mensen, en op die van de jongeren in het bijzonder, dan zullen er nooit genoeg beschikbare bedden voorhanden zijn voor jonge delinkwenten. Het is niet door de museumgevangenis van Tongeren te vervangen door een centrum voor jonge delinkwenten dat men de overbevolking in de gevangenissen van vandaag en morgen tegengaat.
De alarmkreet van de opvoeders om de opvoedkundige projecten radikaal in aantal te vermeerderen en extra-posten te creëren voor opvoeders om jongeren in moeilijkheden op te kunnen volgen wordt niet gehoord. Nochtans is hun vraag niet alleen even dringend, maar ook relevanter dan de vraag naar nieuwe gevangenissen. Op 1 maart 2007 bestond de Belgische gevangenisbevolking uit 10.008 gedetineerden voor 8559 plaatsen (612 van hen zaten hun straf uit onder elektronisch toezicht). Op 10 jaar tijd is de gevangenispopulatie gestegen met 32,6%. 35% van de gevangenispopulatie zit in voorlopige hechtenis (Justitie in cijfers, 2007). Zolang er geen maatschappelijk debat wordt georganiseerd over het fenomeen van de explosie van de gevangenispopulatie, dat zoekt naar echte oplossingen en onmiddellijke, practische maatregelen, zal een uitbreiding van de penitentiaire instellingen geen duurzame oplossing bieden voor de overbevolking van onze gevangenissen. In dit debat moeten alle betrokken partijen en acteurs op het terrein worden gemobiliseerd (opvoeders, dokters, psychologen, sociale werkers, ouders…, samen met de vakbonden, de politie, gerechtelijke en penitentiaire verantwoordelijken)
Jean-Marc Mahy, opvoeder
Luk Vervaet, leraar
Save the Belgian prison museum of Tongres.
In November 2008, because of a lack of subsidies, the prison museum in the Belgian city of Tongres will close its doors.
Instead, the Belgian ministers of Justice and Interior Affairs have a new destiny for this prison: they want to reopen it as a centre for young offenders (35 youngsters to start).
For us, this choice is an illustration of the politics without perspective from the Belgian authorities towards the problem of the (young) offenders.
We ask that the prison museum of Tongres should be saved and developed as a tool within a real pedagogical project of prevention.
It is the only prison in Belgium and probably in Europe open to the public.
Nearly 200.000 people have visited it until now. Every prison cell is arranged to express a feeling linked to an emotion of life in prison: the time that passes, the frustration, the (in)justice.. A good number of school classes and associations had the possibility to discover the different prison cells, the showers, the surveillance… and understand a bit better how life in prison goes on.
In Tongres, former inmates like Jean-Marc Mahy, now a teacher, organise guided visits for youngsters in difficulties. For these youngsters a visit to the prison of Tongres is worth more than all the moralising discourses.
If the tools for sensibilisation disappear, there will always be a shortage in the number of beds for young offenders. It’s not by replacing the prison museum of Tongres by a centre for young offenders that one will unblock the prisons for adults of tomorrow.
The cry of alarm from teachers to multiply the pedagogical projects and the posts of tutors capable to follow up youngsters in difficulty during several years is not heard.
Their claim is not only as pressing, but is more pertinent than the claim for new prisons and detention centres. On the 1st of March 2007, the Belgian prison population counted 10.008 prisoners for 8559 places (612 amongst them were under electronic surveillance). In 10 years, the prison population increased by 32.6%. 35% of the prison population is awaiting trial (Justice in numbers, 2007).
Without a debate on the society we live in, on the phenomenon of the prison explosion, with all concerned actors, to formulate real solutions and apply rapidly practical conclusions, an extension of the number of prisons will not bring a lasting solution for the overpopulation of the prisons.
Jean-Marc Mahy, instructor
Luk Vervaet, teacher in prison
Faute de subsides, la prison musée de Tongres fermera ses portes en novembre prochain. En lieu et place, les Ministres de la Justice et de l’Intérieur prévoient une éventuelle réaffectation de cette prison en vue d’y accueillir près de 35 jeunes délinquants.
Ce choix illustre une politique sans perspectives vis-à-vis de la (jeune) délinquance en Belgique.
Nous demandons que la prison musée de Tongres soit conservée et développée en tant qu’outil d’un réel projet pédagogique de prévention.
C’est la seule prison ouverte au public et a accueilli jusqu’à présent près de 200 000 visiteurs. Chaque cellule y est aménagée pour représenter une émotion : le temps qui passe, la frustration, la (l’in)justice. De nombreuses classes et associations ont pu y découvrir les différentes cellules, les douches, la promenade ou la surveillance et comprendre à quoi peut ressembler une vie en prison.
Des ex-détenus y organisent des visites guidées pour des jeunes en difficulté. Avec des résultats remarquables. Une visite à la prison de Tongres vaut bien plus que tous les discours moralisateurs que l’on peut tenir à des jeunes. Ils sont confrontés à la réalité carcérale qui les séduit bien moins que les récits de fiction ou de copains qui « crânent » au sortir d’une expérience d’enfermement.
Si les outils de sensibilisation disparaissent, le nombre de lits nécessaires pour les jeunes délinquants sera toujours insuffisant. Ce n’est pas en remplaçant la prison musée de Tongres par un centre pour jeunes délinquants qu’on désengorgera les prisons pour adultes de demain.
Le cri d’alarme des éducateurs pour multiplier les projets éducatifs et les postes d’éducateurs pour suivre les jeunes en difficulté pendant plusieurs années n’est pas entendu. Or leur demande est aussi pressante, mais bien plus pertinente que la demande de nouvelles prisons. Le 1 mars 2007, la population carcérale belge était de 10.008 détenus pour 8559 places (612 d’entre eux purgent leur peine sous forme de surveillance électronique). En 10 ans, la population carcérale a augmenté de 32,6%. 35% de la population carcérale est en préventive (Justice en chiffres, 2007). Tant qu’il n’y aura pas eu un débat de société, incluant tous les acteurs concernés (éducateurs, médecins, psychologues, travailleurs sociaux, parents, ainsi que le monde syndical, policier, judiciaire et pénitentiaire) sur le phénomène de l’explosion carcérale, sur les vraies solutions et sur l’application rapide de conclusions pratiques, une extension du parc pénitentiaire n’offrira pas une solution durable au problème du surpeuplement des prisons.
Jean-Marc Mahy, éducateur
Luk Vervaet, enseignant en milieu carcéral
Oproep van de Honderd
Red Tongeren !
Bij gebrek aan subsidies zal de museumgevangenis van Tongeren in november 2008 zijn deuren moeten sluiten. In de plaats daarvan denken de ministers van justitie en binnenlandse zaken aan een heropening van diezelfde gevangenis om er alvast 35 jonge delinkwenten in op te sluiten. Deze keuze illustreert voor ons op een treffende manier de politiek zonder uitkomst ten overstaan van de (jonge) delinkwentie in België.
Wij vragen het behoud van de museumgevangenis van Tongeren en zijn verdere ontwikkeling als instrument binnen een pedagogisch preventieproject.
De museumgevangenis van Tongeren is de enige gevangenis die open is voor het publiek. Ze heeft tot op heden 200.000 bezoekers over de vloer gehad. Elke cel is er ingericht om een emotie van het gevangenisleven uit te drukken : de tijd die voorbij gaat, de frustratie, het (on)recht... Talrijke schoolklassen en verenigingen hebben bij hun bezoek aan Tongeren de kans gehad om de cellen, de douches, de wandeling, de bewaking… te bezoeken en hebben zich op die manier een beeld kunnen vormen over hoe het leven in een gevangenis verloopt.
Ex-gedetineerden als Jean-Marc Mahy (vandaag opvoeder) organiseren er geleide bezoeken voor jongeren in moeilijkheden. Mét opmerkelijke resultaten. Een bezoek aan Tongeren is voor jongeren zoveel meer waard dan alle moraliserende pleidooien samen. Ze worden er geconfronteerd met de echte wereld van de gevangenis, die heel wat anders is dan wat er in de films wordt verteld of dan « « de stoerdoenerij van de vrienden » na een opsluiting.
Indien men inkrimpt op de sensibilisering van de mensen, en op die van de jongeren in het bijzonder, dan zullen er nooit genoeg beschikbare bedden voorhanden zijn voor jonge delinkwenten. Het is niet door de museumgevangenis van Tongeren te vervangen door een centrum voor jonge delinkwenten dat men de overbevolking in de gevangenissen van vandaag en morgen tegengaat.
De alarmkreet van de opvoeders om de opvoedkundige projecten radikaal in aantal te vermeerderen en extra-posten te creëren voor opvoeders om jongeren in moeilijkheden op te kunnen volgen wordt niet gehoord. Nochtans is hun vraag niet alleen even dringend, maar ook relevanter dan de vraag naar nieuwe gevangenissen. Op 1 maart 2007 bestond de Belgische gevangenisbevolking uit 10.008 gedetineerden voor 8559 plaatsen (612 van hen zaten hun straf uit onder elektronisch toezicht). Op 10 jaar tijd is de gevangenispopulatie gestegen met 32,6%. 35% van de gevangenispopulatie zit in voorlopige hechtenis (Justitie in cijfers, 2007). Zolang er geen maatschappelijk debat wordt georganiseerd over het fenomeen van de explosie van de gevangenispopulatie, dat zoekt naar echte oplossingen en onmiddellijke, practische maatregelen, zal een uitbreiding van de penitentiaire instellingen geen duurzame oplossing bieden voor de overbevolking van onze gevangenissen. In dit debat moeten alle betrokken partijen en acteurs op het terrein worden gemobiliseerd (opvoeders, dokters, psychologen, sociale werkers, ouders…, samen met de vakbonden, de politie, gerechtelijke en penitentiaire verantwoordelijken)
Jean-Marc Mahy, opvoeder
Luk Vervaet, leraar
Save the Belgian prison museum of Tongres.
In November 2008, because of a lack of subsidies, the prison museum in the Belgian city of Tongres will close its doors.
Instead, the Belgian ministers of Justice and Interior Affairs have a new destiny for this prison: they want to reopen it as a centre for young offenders (35 youngsters to start).
For us, this choice is an illustration of the politics without perspective from the Belgian authorities towards the problem of the (young) offenders.
We ask that the prison museum of Tongres should be saved and developed as a tool within a real pedagogical project of prevention.
It is the only prison in Belgium and probably in Europe open to the public.
Nearly 200.000 people have visited it until now. Every prison cell is arranged to express a feeling linked to an emotion of life in prison: the time that passes, the frustration, the (in)justice.. A good number of school classes and associations had the possibility to discover the different prison cells, the showers, the surveillance… and understand a bit better how life in prison goes on.
In Tongres, former inmates like Jean-Marc Mahy, now a teacher, organise guided visits for youngsters in difficulties. For these youngsters a visit to the prison of Tongres is worth more than all the moralising discourses.
If the tools for sensibilisation disappear, there will always be a shortage in the number of beds for young offenders. It’s not by replacing the prison museum of Tongres by a centre for young offenders that one will unblock the prisons for adults of tomorrow.
The cry of alarm from teachers to multiply the pedagogical projects and the posts of tutors capable to follow up youngsters in difficulty during several years is not heard.
Their claim is not only as pressing, but is more pertinent than the claim for new prisons and detention centres. On the 1st of March 2007, the Belgian prison population counted 10.008 prisoners for 8559 places (612 amongst them were under electronic surveillance). In 10 years, the prison population increased by 32.6%. 35% of the prison population is awaiting trial (Justice in numbers, 2007).
Without a debate on the society we live in, on the phenomenon of the prison explosion, with all concerned actors, to formulate real solutions and apply rapidly practical conclusions, an extension of the number of prisons will not bring a lasting solution for the overpopulation of the prisons.
Jean-Marc Mahy, instructor
Luk Vervaet, teacher in prison
Commentaires