donderdag 30 september

Vlaanderen, mijn land.
In Vlaanderen kennen we een volgroeide familiale democratie.
Politiek wordt er bedreven op zijn Noord-Koreaans, met dat verschil dat niemand zich daar aan stoort : 50 % van de politici zijn er zoon of dochter of neef of nicht van pa of oom politicus. Een voorbeeld. Marie De Clerck, die verder geen andere politieke verdienste heeft dan dat ze de dochter is van Stefaan, de huidige justitieminister en kleindochter van Albert, een andere CVP minister, behaalde van de eerste keer dat ze kandidaat was voor de Europese verkiezingen in 2004 100000 voorkeursstemmen. Wie doet het haar na ? Vader Stefaan De Clerck zei in de uitzending Koppen dat hij was opgegroeid met de politiek. Bij zijn ouders kwamen alle toenmalige kopstukken van de politiek over de vloer, zei hij. En hij zei dat hij al op jonge leeftijd al een soort opdracht of missie had gevoeld om politicus te worden. Mooi. Alleen kan men zich afvragen wat dit soort Dynasty verhalen nog met "democratie" of macht van het volk te maken heeft.
In Vlaanderen kennen we ook een ondernemend bedrijfsleven, dat kan genieten van een breed vertrouwen vanwege het Vlaamse volk.
Zowat alle kerkgangers en kelners uit de plaatselijke cafés in West-Vlaanderen belegden hun spaarcenten in Flanders' toekomst Lernout & Hauspy. Na de veroordeling van deze laatsten door de rechtbank verklaarden kerkgangers zowel als kelners dat die Lernout & Hauspy zich wellicht van geen kwaad bewust waren.
In Vlaanderen was decennia lang Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor Christus.
Diezelfde kerk blijkt zich in zijn internaten aan een niet onbelangrijk deel van Vlaanderen's kinderen te hebben vergrepen.

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Pourquoi je vote pour la liste Viva Palestina (Liste 30) au parlement bruxellois, le 9 juin 2024

7 octobre 2024, un an de soulèvement du ghetto de Gaza Partie 1. L'apocalypse

Le bâton de Yahya Sinwar