Kinderwensen voor het nieuwe jaar, in tijden van genocide
Een van de mooiste Kerst en Nieuwjaarsboodschappen uit 2024 die ik heb mogen lezen was te zien en te lezen in de videobrief die kinderen van de school Sancta Maria in Leuven schreven aan koning Filip (1).
De jonge initiatiefnemers Hebe Gestels en Rahaf Ghorafi getuigden er met hun klasgenoten van klas 1A5 over de bijna-wanhoop onder de kinderen over wat er aan de hand is in de wereld van vandaag:
"Het lijkt soms alsof grote mensen gewend zijn geraakt aan kansarme of overleden kinderen. Je kunt ons naïef noemen, maar wij geloven echt dat het in de toekomst beter kan». Een leraar uit de school zei: “Ik hoor veel wanhoop in de stemmen van onze leerlingen en dat is zowat de engste emotie waarmee een 12-jarig kind geconfronteerd kan worden. Maar gelukkig hebben ze hun radeloosheid en boosheid omgezet in actie."
Proficiat aan de kinderen en de leerkrachten die zich niet laten intimideren door de boodschap: importeer vooral geen buitenlandse conflicten tot bij ons. Misschien moeten jullie overwegen om net zoals Greta Thunberg deed voor het klimaat, in 2025 met andere klassen door te gaan met de strijd voor vrede en denken aan actiedagen voor de oorlogskinderen in Palestina en elders.
Jullie brief deed me denken aan de woorden van Denis Edney, de Canadese advokaat van de vijftienjarige Omar Kadr, Guantanamo’s jongste gevangene, die de wereld rondtrok om steun te zoeken voor de bevrijding van zijn jonge client. Hij zei me dat hij vooral bij de jonge mensen gehoor vond. "Bij de jonge generatie, zei hij, die nog gevoelig is voor onrecht en die nog kan dromen en geloven in een andere wereld. Iets wat de oudere generatie blijkbaar niet meer kan".
De koning beantwoordde de brief van de kinderen in zijn Kerstboodschap. Een mooie geste, maar dan wel met dezelfde inhoud als andere politici: we doen wat we kunnen. Dat wil zeggen: niets. Het zal de kinderen een troost wezen. Zij blijven zitten met vragen als: hoe kan het dat er zich al meer dan een jaar in bezet Palestina een genocide afspeelt, in onze naam, met onze full support, elke dag opnieuw, zonder dat dit ook maar een krimp of een rimpel teweegbrengt in de leidende kringen in onze maatschappijen, van koningshuizen, regeringen en parlementen tot vakbonden en culturele instellingen?
Een vraag aan ons allemaal
Het is niet alleen een vraag voor de koning. Het is een vraag die gesteld wordt aan mij, aan ons en aan heel mijn naoorlogse generatie. De kinderen van nu kunnen niet anders dan ons met ongeloof aankijken als ze zich de oorlogen, de ellende en de chaos beginnen te realiseren in de wereld die wij hen achterlieten.
Ik kan alleen maar hun kritiek bevestigen: jullie leggen de vinger op de wonde. Wij volwassen mensen geloven niet meer in de mogelijkheid en de wenselijkheid van een andere wereld. We zijn een bange generatie geworden, collectief meegesleept in de dominante ideologie die zegt dat we in het beste systeem leven dat er maar denkbaar is en vooral, in de woorden van Margaret Thatcher (een premier uit Groot-Brittannië die jullie wel zullen leren kennen in latere geschiedenislessen), we zijn ervan overtuigd geraakt dat er is geen enkel alternatief is.
Wij hebben bijzonder veel geluk gehad tijdens onze jeugd. Wij waren de eerste generatie ooit die, in tegensteling tot onze ouders en grootouders, geen enkele oorlog heeft moeten meemaken. Die werden elders uitgevochten. We groeiden op in de opwaartse beweging van het kapitalisme, waarin alles alsmaar materieel beter ging. En in het Zuiden volgde de ene antikoloniale revolutie na de andere zich op. Bevrijding en Revolutie waren bij de meest radicalen onder ons de overheersende ideeën. Er was rebellie en revolte op alle vlakken. Onmogelijk stond niet in ons woordenboek. De weg naar meer gelijkheid en rechtvaardigheid in de wereld lag voor ons open.
Maar het tij keerde. De meerderheid van mijn opstandige generatie koos voor de veiligheid en de zekerheid, voor posten en functies, binnen het ooit zo verfoeide kapitalistisch systeem. We roepen nog wel: Not in our name, Peace No War, maar we zijn niet in de stemming omdat ook af te dwingen met stakingen, bezettingen of het doen vallen van regeringen. Alleen de studenten, (opnieuw de jongeren!), voegden de daad bij het woord en bezetten hun universiteiten. Tientallen van die moedige jonge activisten worden daarvoor nu gerechtelijk vervolgd.(2)
Intussen produceerde het systeem ongehinderd miljardairs, oorlogen, miljoenen vluchtelingen en andere ellende. In 2024 braken we zo niet alleen het wereldrecord van de klimaatopwarming. Maar ook dat van de wapenproductie. Mijn Ierse vriend Laurence Mckeown vatte het zo samen: “Het kapitalisme is een systeem dat voldoende wapens produceert om de hele wereld op te blazen, maar dat brandaarden niet geblust krijgt”. Met wat gebeurde in Gaza 2024 werden alle records van de Westerse koloniale wreedheid en straffeloosheid gebroken, waarbij alle humanitaire verdragen en akkoorden en wetten die werden aangenomen na de Tweede wereldoorlog werden herleid tot waardeloze vodjes papier.
Gebrek aan reactie
Jullie hebben gelijk over ons gebrek aan reactie. In de weken van Kerstmis en Nieuwjaar had men zich vanwege de journalistieke en culturele wereld van dit land kunnen verwachten aan een speciale editie van een krant of een magazine in de formule van “Je suis Gaza”. Of aan een mega-solidariteitsconcert of aan een groots literair evenement voor de kinderen van Gaza.
(illustratie https://www.cartoonmovement.com/cartoon/je-suis-gaza)
En neen, ik heb het niet over de organisatie van een soort “Mandela Day concert” dat in 1988 doorging in het Wembleystadion ter gelegenheid van de 70° verjaardag van de toen nog gevangen Zuid-Afrikaanse "terrorist Nelson Mandela. Een solidariteitsconcert met het legitieme Palestijnse verzet, met zijn gevangen leiders die al even lang in de gevangenis zitten als Mandela en om exact dezelfde redenen, is immers iets wat sinds twintig jaar ondenkbaar en ontoelaatbaar is geworden. Bij het woord verzet en terrorist gaan in deze tijden alle deuren en vensters op slot.
Ik heb het over iets symbolisch doen voor de Palestijnse kinderen, een soort Live Aid, een Tomorrowland voor Palestina, op momenten waarop iedereen aan tafel schoof en we onszelf Vrede op Aarde toewensten. Het zou voor alle kinderen een moment van hoop zijn geweest. Maar niet dus.
Het minste wat we ons als ouderen kunnen voornemen voor 2025 is om samen met de jongeren de strijd aan te gaan voor de kinderen van Gaza, en om tegelijk alle jonge actievoerders, hun idealisme en hun engagement te beschermen.
Wat valt er na december 2024 nog meer over Gaza te zeggen?
Voor iedereen die nog twijfels had over wat er sinds 7 oktober 2023 aan de gang is in Gaza, voor wie nog meer nodig heeft dan de veroordelingen van Israël door het Internationaal Gerechtshof (ICJ) en het Internationaal Strafhof (ICC), was de laatste maand van 2024 de maand van de balans, de maand waarop alles duidelijk werd in al zijn horror. Zo waren er in december de rapporten van Amnesty International (3) en Human Rights Watch (4). De eersten publiceerden een gedetailleerd, verpletterend rapport van 300 pagina’s over negen maand genocide in Gaza . Enkele weken later gevolgd door een even verpletterend rapport van 179 pagina’s van Human Rights Watch over “de bewuste uitroeiing en genocide van de Palestijnen” via het afsnijden van de watertoevoer in Gaza . Op 23 december besloot ook de Union des progressistes juifs de Belgique (UPJB) vanaf nu te spreken over een genocide in Gaza.
Ik hou niet zo van cijfers omdat ze vaak het beeld verbergen van de mens en het kind achter het cijfer en individuele gevallen doen verdwijnen achter statistieken. Maar de cijfers over de kindergenocide in Gaza moeten we wel kennen. Op school kunnen we ze illustreren met telkens een foto en het verhaal van één kind achter de cijfers.
Kindergenocide
Sinds het begin van de oorlog tegen Gaza worden bijna 1 miljoen kinderen met hun families opgejaagd van de ene hoek van Gaza naar de andere. Velen leven in tenten, maar van de 135 000 tenten waarin verdreven en opgejaagde Palestijnse families in Gaza leven, zijn er meer dan 100 000 of onbruikbaar of volledig beschadigd.
17 492 kinderen zijn gedood. 21 000 kinderen zijn vermist. 35 000 kinderen hebben ofwel een of beide ouders verloren (6). Bij meer dan 4 000 kinderen is er minstens één been of een arm geamputeerd sinds het begin van de oorlog tegen Gaza (7). “Op wereldvlak heeft Gaza nu het hoogste aantal geamputeerde kinderen per hoofd van de bevolking. Ze ondergaan operaties zonder verdoving,” zo verklaarde Louise Wateridge van UNRWA in een video op 13 december 2024, en nog: “de afgelopen vier maand werden bijna 19 000 kinderen gehospitaliseerd ten gevolge van ondervoeding” (8).
In de laatste week van december kwamen zes baby’s om van de bittere kou in Gaza.(5) Er volgden er nog meer begin januari. Volgens Dr. Ahmed al-Farra, hoofd pediatrie van het Nasser hospitaal, komen er in zijn afdeling dagelijks meer dan vijf gevallen van kinderen met hypothermie binnen. “De meeste van hen kunnen we redden, zei hij in een gesprek met de Electronic Intifada, maar zij die laat aankomen en in een kritieke conditie kunnen op ieder moment sterven”.
Op 11 december 2024 konden we lezen dat uit een onderzoek bij 500 kinderen, ouders en verzorgend personeel uit Gaza bleek dat 96% van die kinderen er leven met het gevoel dat hun dood nabij is . 49% van hen zei te willen sterven als gevolg van de oorlog. Bijna allemaal zijn ze ernstig psychologisch beschadigd en hebben ze te maken met hevige angstaanvallen en nachtmerries (9). De situatie voor de kinderen was al dramatisch voor de laatste oorlog tegen Gaza begon. Toen hadden ongeveer 75% van alle kinderen in Gaza (zo’n 800 000) geestelijke gezondheidszorg en psychosociale hulp nodig. Nu, zo stelt UNICEF, hebben we een situatie bereikt waarin elk kind in Gaza zulke hulp nodig heeft: “samengevat, je kan onmogelijk nog een gezond kind zijn in Gaza.”
Sinds meer dan een jaar zitten 659 000 kinderen zonder school en jongeren zonder universiteit.
Op vrijdag 27 december werd het laatste functionerende ziekenhuis, het Kamal Adwan-ziekenhuis in het noorden van Gaza, aangevallen en stilgelegd. Terwijl delen van het ziekenhuis in brand werden gestoken door Israëlische soldaten, werden de ruim 350 patiënten en medewerkers naar buiten gedreven.(11) De directeur van het ziekenhuis, Dr. Hussam Abu Safiya, werd gearresteerd en naar Sde Teiman, het Israëlische Guantanamo, afgevoerd. (12) “Het is vanaf het begin duidelijk geweest dat Israël een hele generatie gezondheidswerkers in Gaza uitroeit om zo de dodentol onder de bevolking te verhogen, maar ook om Gaza voorgoed onbewoonbaar te maken,” zo zei dokter Ghassan Abu-Sittah, een Brits-Palestijnse chirurg en rector van de universiteit van Glasgow, in een commentaar.(13) Op 30 december 2024 verklaarde hij in een interview bij Democracy Now dat we “letterlijk en mathematisch” te maken hebben met een genocidaal project: het werkelijke aantal Palestijnse doden, zo zei hij, moet geschat worden op 300 000.
Voor de Amerikaanse professor Henry Giroux gaat het in Gaza om een doelbewuste uitschakeling van de kinderen. Ze zijn, zo schrijft hij, het doelwit van een wrede ideologie die de mogelijkheid op een Palestijnse toekomst wil uitroeien. De aanval op de meest kwetsbaren is niet alleen bedoeld om de kinderen fysiek te doden, maar om met hen ook Palestina als idee weg te vegen en de herinnering en de veerkracht van het Palestijnse volk te vernietigen. Als we de onschendbaarheid van de kinderen en de universaliteit van de mensenrechten niet verdedigen, dan lopen we het risico dat we verliezen wat het betekent om mens te zijn - evenals de idealen, beloften en hoop voor een radicale democratie (14) .
Voorlopig slot:
U kan de bezetters van de universiteiten, in het bijzonder die van de ULB, steunen in hun rechtszaak door een gift over te maken op het Fonds Marius Jacob, rekeningnummer BE 65 5230 8110 3896 met de vermelding: Solidair Fonds.
U kan Palmed, een vereniging van Palestijnse dokters in Europa, (https://palmedeurope.fr/index.php) die missies uitvoert in Gaza en bezet Palestina, steunen door een gift over te maken op een van hun afdelingen of direct op het rekeningnummer van de hoofdzetel Rassemblement des medecins Palestiniens en Europe : FR76 3000 4013 7600 0100 2795 484
[1]
https://www.sml.be/brief-aan-koning
[2]
https://charleroi-pourlapalestine.be/index.php/2024/12/14/repression-de-l-universite-populaire-de-bruxelles-non-soutenir-la-palestine-nest-pas-un-crime/
[3]
https://www.amnesty.org/en/documents/mde15/8668/2024/en/
[5]
https://countercurrents.org/2024/12/gaza-sixth-infant-dies-from-cold-amid-israels-ongoing-genocide/
[6] https://www.youtube.com/watch?v=hXyoUfeVUYo; https://sarajevotimes.com/israeli-attacks-on-gaza-leave-35000-children-orphaned-or-without-one-parent/
[7]
https://www.thenationalnews.com/news/mena/2024/10/03/gaza-children-lost-limbs-israel/
[8] Facebook · UN Geneva Dire situation
in Gaza | "Gaza now has the highest number ...
[10] https://www.counterpunch.org/2024/10/23/the-global-war-on-children/
[12] U kan hier de petitie voor zijn
vrijlating ondertekenen https://www.change.org/p/israel-must-free-dr-hussam-abu-safiya
[13] "A Genocidal
Project": Dr. Ghassan Abu-Sittah on Israel's Destruction of Gaza Health
System, op Democracy Now: https://www.youtube.com/watch?v=NZoQP3kOj2o&t=161s
[14] Henry Giroux Israel’s War on
Gaza Is a War on Children, https://truthout.org/articles/israels-war-on-gaza-is-a-war-on-children/
Commentaires