luk vervaet acid*

Tussenkomst van Luk Vervaet op het dankbaarheidsfeest bij de benoeming van Nadia Fadil. Le Space, 24 september 2017 ( foto : Rosa Parks ) Bij een feest van dankbaarheid zoals dit hebben we altijd een gedachte voor onze moeders. Op dat punt hebben Nadia en ik hebben iets gemeen: onze mama was kuisvrouw.  “ Technicienne de surface ” zeggen ze vandaag in het Frans, alsof het veranderen van een woord de inhoud verandert of verzacht, laat staan hun loon zou doen stijgen. Ik denk dat we beiden het respect voor die vrouwen delen en voor al wat ze ons leerden uit hun harde universiteit van het leven. Bij een gelegenheid als deze, denk ik aan de strijd voor emancipatie die was, die is en altijd zal zijn.   Aan de beweging van al die anonieme kuisvrouwen die in een historische staking in 1955 de apartheidsbussen in Montgomery in de VS boycotten. In de jaren 1950 waren 90 % van alle zwarte vrouwen kuisvrouwen, bleekster, keukenhulp, naaister. Toen Rosa Parks op 1 decembe

Communiqué de presse 14 septembre 2017 Alors que les promoteurs de la mégaprison n’ont toujours donné aucune information précise sur la manière dont devrait être financé ce projet démesuré, une nouvelle étape est franchie. La Régie des bâtiments et trois multinationales interviennent dans les recours au Conseil d’Etat introduits par les citoyens, contre eux. Les 3 multinationales ont des pratiques douteuses à plus d’un titre. Les signataires demandent aux députés de faire la lumière sur Cafasso et le financement de la mégaprison. L’Etat peut-il s’engager avec des multinationales qui ont prouvé leurs défaillances régulières comme Macquarie ? Quel contrôle parlementaire existe-t-il des activités de Denys NV qui dispose de larges contrats avec l’Arabie Saoudite alors que l’ONU a condamné ce pays pour ses exactions dans la guerre du Yémen ? Denys NV a-t-elle encore des activités commerciales avec les autorités du Yémen sur le pipeline LNG qui est au cœur de cette sale guerre ?

door Luk Vervaet (foto, brandende auto's in Parijs 2005) Ik kan in Brussel het politiebureau vlakbij de Grote Markt niet meer binnenstappen zonder de toestemming van politiemannen met een machinegeweer.  Geen administratief centrum op de Anspachlaan of de Nationale Bibliotheek meer binnen, zonder een metaaldetector en fouillering. De uitzonderingstoestand is de regel geworden : zonder al die controles zouden we in paniek slaan.       Tientallen mensen, moeders, kinderen, oud of jong, werden de afgelopen maanden en jaren neergemaaid, omvergereden of neergestoken in een veelheid van Europese steden. Geen mens kan dit goedkeuren of verontschuldigen. Maar als we het terrorisme niet kunnen verontschuldigen, dan moeten we misschien ook ophouden onszelf te verontschuldigen. Ophouden excuses te zoeken voor de staat van de wereld die we aan de jongeren hebben nagelaten. Ophouden de fout bij de jongeren te leggen. Wat als het terrorisme alleen maar de spiegel is van d