luk vervaet acid*

Luk Vervaet, ex-enseignant en prison L’hommage à la Bourse Que quelques centaines de Casuals se fraient un chemin à coups de poing vers les marches de la Bourse, le dimanche de Pâques, n’a rien d’étonnant. Pour l’extrême droite, la réaction de Bruxelles aux attentats à Zaventem et à Maelbeek est en dessous de tout. Sur les marches de la Bourse, pas de haine, pas de manifestations politiques à la “Je suis Charlie”, comme en France, dans lesquelles l’extrême droite a trouvé du pain bénit. La place de la Bourse est une place de deuil, de tristesse partagée et d’appels à la solidarité. Il y a aussi  eu les témoignages des survivants, des personnes qui ont perdu leur enfant ou leur compagne, les soignants, avec des messages dont la dignité vous transperçait.  Qui prétend que les victimes de la terreur ne peuvent exprimer que la haine ou la soif de vengeance a certes été déçu. “ Non, je ne ressens pas de haine , déclare une femme au visage bandé, seulement de l’incompréhensi

Luk Vervaet, ex-gevangenisleraar De hommage aan de Beurs … Het was niet verwonderlijk dat enkele honderden Casuals zich op Paaszondag al vechtend een weg baanden naar de trappen van de Beurs te Brussel. De reactie in Brussel op de aanslagen in Zaventem en Maelbeek is voor extreem-rechts ondermaats. Op het plein voor de Beurs, geen haat, geen politieke manifestatie à la “Je suis Charlie” zoals in Frankrijk, waar extreem-rechts gemakkelijk zijn plaats tussen vond. Het plein voor de Beurs is een plaats van rouw, van gedeeld verdriet en van oproepen tot solidariteit.  Er waren ook de getuigenissen van overlevenden, van mensen die hun kind verloren, en van hulpverleners, met een boodschap die vaak door merg en been ging. Wie beweert dat slachtoffers van onrecht of terreur alleen maar haat en wraak kunnen voelen, kreeg ongelijk. “Nee, ik voel geen woede”, zei een mevrouw wiens gezicht nog bedekt was met een groot verband, “alleen onbegrip en een verlangen naar meer solidariteit”.