luk vervaet acid*

Op 2 januari zond Canvas de documentaire “Oog in oog” van Dirk Leestmans uit. Oog in Oog, en dus niet Oog om Oog. Het werd een prachtig document. Een les over, maar vooral in justitie. Over hoe omgaan met verlies en gemis, met schuld en boete, met straf en vergelding. Een korte film die het verdient om op alle scholen en universiteiten vertoond te worden. Niet omdat de documentaire ons doet kennis maken met een soort nieuwe Moeder Theresa. Maar omdat hij een marginaal aspect van ons rechtssysteem in beeld brengt. En daarmee ook een visuele kritiek op onze manier om aan recht te doen. De achtergrond     Op de achtergrond, de moord in 2011 op Robert Van Camp, 59 jaar, vader van vier kinderen, door Ivan Vissers, 40 jaar. De moord heeft alles van een shakespeareaans drama. De dader heeft een relatie met de ex van zijn slachtoffer, die, wellicht tegen beter weten in, hoopt de relatie met zijn ex te kunnen herstellen indien zijn latere moordenaar hem niet in de weg zou zitten.

De foto van Kim & Ken Bijdrage op de herdenking van Kim & Ken op 4 januari 2018 Luk Vervaet 24 jaar zonder Kim & Ken. Net zoals de slachtoffers van de Bende van Nijvel nog altijd zoeken naar antwoorden, is de zoektocht van Tinny Mast niet ten einde. De zoektocht naar haar kinderen. De zoektocht naar een antwoord op de vraag naar gerechtigheid. Naar het wie? Wanneer? Hoe? Waarom?. Voor Tinny is de Witte Mars nooit gestopt maar gaat ze door. Elk jaar opnieuw roept ze ons op tot een ‘Community gathering’. Tot het vormen van een cirkel rondom het monument voor de kinderen.  Dat hier na zoveel jaren nog altijd rechtop staat, weerbarstig tegen water en wind. Op haar manier doet Tiny aan volksopvoeding. Ze legt een steen voor wat ooit zal uitgroeien tot een nieuwe vorm van samenleven als mensen. Samenkomen in rouw. Samenkomen in een gezamenlijk afwijzen van barbarij, misdaad en onderdrukking. Samenkomen om te getuigen van respect voor elkaar.