Perscommuniqué van het advokatenkantoor Jus Cogens 12 januari 2015 – De zaak Luk Vervaet : Trieste dag voor de vrijheid van meningsuiting in België
Sinds 2004, werkte Luk VERVAET als leraar Nederlands in verschillende gevangenissen. Tot plots, in augustus 2009, de Algemene Directie van de penitentiaire instellingen besliste hieraan een einde te stellen en hem de toegang ontzegde tot alle Belgische gevangenissen, omwille van « Veiligheidsredenen ».
Deze redenen werden later uiteengezet in een nota van de Staatsveiligheid. Luk Vervaet kon de inhoud hiervan slechts inkijken nadat hij zijn werk had verloren.
In haar nota, stigmatiseerde de Staatsveiligheid de militante activiteiten van Luk Vervaet als volgt :
- Hij is lid van CLEA, Comité pour la liberté d’expression et d’association, het Comité voor de vrijheid van meningsuiting en vereniging ;
- Hij heeft deelgenomen aan betogingen, waaronder die voor de beschuldigden in het DHKPC proces. (Noot Jus Cogens (NJC) : deze beschuldigden werden achteraf onschuldig verklaard). Aan de betoging tegen de uitlevering van de Heer TRABELSI aan de Verenigde Staten. (NJC : Wat deze laatste uitlevering betreft, is België veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens voor onmenselijke en vernederende behandeling) ;
- Hij is stichtend lid van een politieke partij, ESG (Egalité sans guillemets) (NJC : Partij, waarvan hij vandaag geen lid meer is) ;
- Deze partij telde in zijn rangen personen die dicht stonden bij de Partij van de Arbeid ;
- Hij kent de Heer SAIDI ;
- Hij maakt deel uit van een vereniging, de Internationale Unie van Parlementairen voor Palestina, samen met de Heer JAHJAH (NJC : vandaag een regelmatige medewerker van de krant De Standaard) ;
- Hij was lid van een vereniging die als doel had om de rechten van de Palestijnen te verdedigen en die een petitie heeft gelanceerd om Hamas van de Europese lijst van terroristische organisaties te halen.
Het spreekt voor zich dat al deze elementen behoren tot de vrijheid van opinie en meningsuiting van Luk VERVAET. Hij is op geen enkele manier bekend bij het parket, heeft een blanco strafregister en niemand beticht hem ervan een gewelddadig iemand te zijn of anderen tot geweld aan te zetten.
Maar dit heeft allemaal geen belang voor de rechtbank !
De Brusselse Rechtbank van eerste aanleg stelt in zijn vonnis het volgende : « zelfs indien [de nota van de Staatsveiligheid] alleen maar tot de conclusie komt van een vaag vermoeden (namelijk dat « de verdediging van de veronderstelde slachtoffers van de antiterroristenwetten hem er zouden toe hebben gebracht om de grens te overschrijden tussen een rechtmatige verdediging van een eerlijke rechtpraak en de steun aan ideologieën die op een indirecte manier het terrorisme steunen»), dan nog kan men begrijpen dat in die contect, vanuit de overweging van voor zichzelf sprekende redenen van veiligheid in de penitentiaire instellingen, de administratie dit risico niet kon nemen ».
Niets wijst erop dat er ergens een grens werd overschreden. Over welke grens heeft men het precies ? Het speelt blijkbaar allemaal geen rol dat Luk Vervaet zijn werk deed op een manier die iedereen voldeed, dat geen enkele directeur van een gevangenis zich ooit bekloeg over « een verdacht gedrag », dat er in de nota van de Staatsveiligheid op geen enkele manier iets concreet of aanwijsbaar wordt aangebracht, dat de gevangenisadministratie op geen enkele manier uitlegt van welk « risico » ze precies bang was.
Voor de rechtbank van eerste aanleg, is het bestaan van een vaag vermoeden (van wat precies?) voldoende voor de gevangenisadministratie om aan een leraar Nederlands zijn werk af te pakken.
Trieste dag voor ons land !
Trieste rechtstaat waarin « het vermoeden » van een « risico » volstaat om burgers te sanctionneren die het aandurven om een minderheidsstandpunt te verdedigen, ook wanneer dit op geen enkele manier gewelddadig is.
Gisteren hebben een massa burgers gemanifesteerd voor de vrijheid van meningsuiting.
Luk VERVAET is een leraar die ervoor koos om les te geven in de gevangenis. Hij vindt dat de repressie niet het enige antwoord is om te strijden tegen het terrorisme. Net als zijn advokaten, is hij ervan overtuigd dat de opvoeding, de emancipatie, de gelijkheid en het respect voor de mensenrechten essentieel zijn in de strijd tegen het islamitisch extremisme. Omdat hij dit ideaal in de praktijk wou zetten wordt hij vandaag gesanctionneerd.
Dit voorbeeld moet ons allen interpelleren over de vrijheid van meningsuiting.
Luk VERVAET heeft beslist beroep aan te tekenen tegen dit vonnis van de 4de kamer van de rechtbank van eerste aanleg van Brussel.
Commentaires