Twee kleuren, twee klassen : twee maten, twee gewichten.

(photo osce)

door Luk Vervaet en Nadine Rosa-Rosso 

Op 5 december 2018 stierf Sanda Dia, 20, een student aan de KUL, Katholieke Universiteit van Leuven, aan de gevolgen van zijn "studentendoop" door studentenkring Reuzegom. Reuzegom is, zo kon men lezen in de pers, een elitaire club van Antwerpse studenten. Papa is deurwaarder, bankier, rechter van de rechtbank van eerste aanleg of hooggeplaatste in een Europese instelling. Ook lid, maar niet aanwezig bij de folteringen begaan tegen Sanda, is de zoon van de gouverneur van Antwerpen. 

In het verleden had deze bende van gedegenereerde jongeren van het "Kaukasische type" al de kranten gehaald toen ze zichzelf filmden tijdens het “dopen”. Daarop was te zien hoe ze konijnen de keel oversneden of een varkentje Dettol lieten slikken voordat ze het, drie dagen later, door de kop schoten en zijn hart eruit rukten. 

Na het overlijden van een mens (!), Sanda, worden achttien leden van Reuzegom naar de Raadkamer verwezen. Die zal zitting hebben in september 2020, bijna twee jaar na de feiten, en zal beslissen over hun doorverwijzing of niet naar de correctionele rechtbank. 

Geen enkele van de leden van dit mooie groepje is na de feiten gearresteerd. Laat staan een dag in de gevangenis opgesloten. Aan geen van hen is een verbod opgelegd om feesten bij te wonen, om hun huis te verlaten of de verplichting opgelegd om de politie op de hoogte te stellen van hun aanwezigheid. Er was heel wat verontwaardiging, maar het is nooit bij iemand opgekomen om de hele Vlaamse studentengemeenschap te stigmatiseren. De universiteit heeft de betrokkenen niet eens aan de deur gezet. 

In augustus 2020, na een gevecht op het strand van Blankenberge, werden drie jongeren van "het Noord-Afrikaanse type" gearresteerd en onmiddellijk opgesloten. De jongeren blijven in ieder geval al in de gevangenis tot ze voor de raadkamer in Brugge moeten verschijnen. De politievakbonden verklaren zich “bezorgd” en kondigen aan te willen optreden tegen het "Brusselse racaille (uitschot) dat aan de Kust en elders de plak zwaait". De politiebonden willen dat geweld tegen de politie wordt bestreden: "Wij willen de nultolerantie die ons beloofd is". 

NVA en het Vlaams Belang roepen in hoogdringendheid, midden in een coronacrisis (!), de Commissie binnenland van het parlement samen. Minister De Crem verklaart er dat "bendes zoals die verantwoordelijk voor het gevecht in Blankenberge hard en meedogenloos moeten worden aangepakt". Hij is voorstander van het opleggen van een toegangsverbod aan de gehele kustlijn als het moet, via gerechtelijke of administratieve weg, en indien nodig voor alle recreatiegebieden in het land. De betrokkenen zouden zich dan in omstandigheden zoals een hittegolf, moeten melden bij de politie in hun woonplaats. 

Als we de ernst van de feiten en de reacties erop vergelijken, tussen een gevecht dat uitbreekt onder invloed van de hitte, van het gebrek aan plaats, van alcohol of andere producten, zonder ernstige slachtoffers te maken, en de geplande organisatie van foltering gedurende meerdere dagen met de dood tot gevolg, dan is er geen twijfel mogelijk: we hebben te maken met een politiek die klasse – en rassenbelangen uitdrukt. Hetgeen zich ook in het gerecht weerspiegelt.