De kinderen van de haat
Maar wat als deze moord een teken was, een signaal over de barbaarse wereld die onze kinderen van ons hebben geërfd?
Ik schreef net een klein essay over de moord op George Floyd in de VS en de banden tussen het terrorisme, extreemrechts en de politie in de Verenigde Staten. Toen ik het nieuws hoorde van de moord op de leraar in Paris, trof me de parallel tussen twee jonge moordenaars, de ene in de Verenigde Staten, de andere in Frankrijk.
Beide zijn ze de extreme producten van de gewelddadige en fascistische omgeving in onze samenleving.
De jonge man in de Verenigde Staten heet Kyle Rittenhouse. Hij is 17 jaar oud. Hij is gefascineerd door Trump. Twee maand geleden, op 25 augustus, pleegde hij twee moorden. Twee dagen eerder bekeek hij de beelden van Mark en Patricia McCloskey die eregasten waren op de Republikeinse Nationale Conventie. Het echtpaar had nationale bekendheid verworven toen ze, hij met een aanvalsgeweer, zij met een pistool, dreigend voor de deur van hun villa stonden toen een demonstratie van Black Lives Matter voorbijtrok. Op de Conventie deed het echtpaar een oproep om hun voorbeeld na te volgen: "Als men ons bedreigt, moeten we ons verdedigen". "Als ze dat niet hadden gedaan," twitterde Trump, "dan zouden ze in het beste geval zijn geslagen, hun huis zou geplunderd zijn en wellicht in brand gestoken”. De volgende dag lanceerde de Kenosha Guard, een lokale extreemrechtse militie, een "Call to arms" op Facebook. De groep riep "de gewapende Patriotten om op straat te komen om de stad te verdedigen tegen de misdadigers van Black Lives Matter”. Dat was het klimaat dat Kyle deed besluiten om naar Kenosha te trekken, vanuit zijn huis in Antiochië, Illinois, een half uur rijden verderop. Hij was gewapend met zijn Smith en Wesson AR-15 geweer met 30 patronen. Daar schoot hij twee demonstranten in koelen bloede dood.
De jonge man in Frankrijk heet Abdoullakh Abouyezidvitch A. Hij is 18 jaar oud. Hij is van Tsjetsjeense afkomst en werd geboren in Moskou in 2002. Net als Kyle woont hij niet op de plek waar hij zijn daad gaat plegen. Hij woont in Evreux, zo'n honderd kilometer van de gemeente Conflans-Sainte-Honorine waar de tragedie plaatsvond. Net zoals Kyle een hele verplaatsing heeft moeten doen, zo moet ook Abdoullakh een weg afleggen naar de school, waar hij aan een aantal studenten vraagt om hem de leraar aan te wijzen naar wie hij op zoek is. Hij kent die leraar niet. Hij kent hem alleen via sociale media waar hij de protesten heeft gelezen, de vragen om zijn ontslag omdat hij de cartoons van de profeet Mohamed in de klas heeft getoond. De vernedering moet gewroken worden: Abdoullakh beantwoordt de oproep: "Ik heb een van je honden uit de hel geëxecuteerd die het heeft aangedurfd Mohammed te vernederen", schreef hij op sociale media.
Ik kan zo nog doorgaan met vergelijkingen, zoals die tussen Patrick Crusius, 21, die eenentwintig mensen heeft doodgeschoten in een supermarkt in El Paso, en Mohammed Merah, 23, die zeven mensen heeft omgebracht in Toulouse en Mantauban.
Deze jonge mensen zijn allemaal even oud als de oorlog die twintig jaar geleden wereldwijd werd ontketend als vergelding voor de aanslagen van 11 september 2001 in New York. We herinneren ons de woorden van Bush en Blair: "Wie is niet met ons is tegen ons", "De regels van het spel zijn voorgoed veranderd".
Wat betekende dat geweld de manier werd om politieke, sociale of religieuze problemen op te lossen. Wat betekende dat het legitiem is om oorlog te voeren. Om wraak te nemen. Om de andere te haten. Oog om oog, tand om tand. Deze jongeren hebben nooit iets anders gekend.
Twintig jaar onafgebroken oorlogszuchtige, racistische en islamofobe uitspraken.
Twintig jaar oproepen tot vergelding en wraak voor de slachtingen en vernederingen die de onderdrukte volkeren moesten ondergaan.
Ziehier het resultaat.
Commentaires