We hebben geen erkenning nodig van een Palestijnse staat, maar de erkenning van het Palestijnse verzet.
Van 23 tot
29 september 2025 vindt in New York de 80ste Algemene Vergadering
(AV) van de Verenigde Naties (VN) plaats. De genocide in Gaza zal het brandende
onderwerp zijn waarover de staatshoofden en regeringsleiders zich zullen
uitspreken. Sommige van deze sprekers zijn medeplichtig aan de genocide door hun
stilzwijgen en hun weigering om actie te ondernemen. Anderen zijn er
rechtstreeks verantwoordelijk voor vanwege hun politieke, militaire en
economische steun aan Israël.
Sommige
westerse landen, zoals België, proberen de schijn van het westerse fatsoen hoog
te houden door Palestina als staat te erkennen. Maar na twee jaar genocide en
totale vernietiging van de infrastructuur is er niets meer over dat op een
Palestijnse staat lijkt. Bovendien gaat deze erkenning gepaard met koloniale
voorwaarden.
Ziet u,
geen enkel land kan een einde maken aan het koloniale bloedbad van Israël. Geen
enkel land kan Israël dwingen om de grenzen van Gaza te openen voor
journalisten, hulpverleners of voor voedsel en water. Bovendien, zo verklaarde
De Wever, de Belgische premier, is België veel te klein en te onbeduidend om
Israël iets op te leggen. Maar, wat blijkt? België is wel machtig en groot
genoeg om de Palestijnen de les te lezen. Zo mag Hamas volgens België en andere
landen die Palestina willen erkennen, niet deelnemen aan toekomstige
verkiezingen en moet het de wapens neerleggen.
Voor de
aanhangers van Israël is een politiek akkoord met Hamas en de
Al-Qassam-brigades uitgesloten. Er komt geen vredesakkoord zoals dat het geval
was voor Sinn Fein en de IRA bij de Goede Vrijdag-akkoorden in Noord-Ierland in
1998. Of voor het ANC en Umkhontowe Sizween in 1991 bij het Nationaal
Vredesakkoord (NPA) in Zuid-Afrika. Voor Hamas en de Palestijnse
verzetsorganisaties staat alleen de totale vernietiging op het programma.
Vijftig
jaar geleden erkende de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties officieel
het Palestijnse verzet en veroordeelde het zionisme als een racistische
ideologie. Laten we hopen dat tijdens de 80ste zitting van de VN
deze oude resoluties opnieuw zullen worden bovengehaald.
In 1975
verklaart de VN dat zionisme gelijkstaat aan racisme
De jaren
1960-1970 werden gekenmerkt door revolutionaire omwentelingen. In 1965 werd
communistisch China het eerste niet-Arabische land dat de Palestijnse
Bevrijdingsorganisatie (PLO) erkende. Een eerste conferentie van de
Tricontinentale, een voortzetting van de Conferentie van Bandung in 1955, vond
plaats in Cuba in 1966, met een belangrijke delegatie van Palestijnse
vertegenwoordigers van verschillende facties van de PLO. In zijn “Boodschap aan
de Tricontinentale” riep Ernesto ‘Che’ Guevara op om wereldwijd “Twee, drie...
vele Vietnams te creëren.” Op 30 april 1975 behaalde het Vietnamese verzet een
historische overwinning op het Amerikaanse leger na een oorlog van bijna
twintig jaar. In het kielzog van deze bevrijdingsstrijd verscheen het
Palestijnse verzet in 1974 voor het eerst op het diplomatieke wereldtoneel.
“Met de olijftak en het geweer in de hand” sprak Yasser Arafat de Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties toe. De VN stemde in die periode resolutie
na resolutie ten gunste van het Palestijnse volk en zijn verzet.
In 1975,
vijftig jaar geleden, nam de Algemene Vergadering (AV) van de Verenigde Naties,
die toen ongeveer honderdvijftig lidstaten telde, resolutie 3379 aan. Volgens
deze historische resolutie is zionisme een vorm van racisme en
rassendiscriminatie. Op die dag werd de officiële en nationale ideologie van de
staat Israël door de hele wereld veroordeeld als een expansionistische,
racistische en koloniale ideologie. De Verenigde Naties bevestigden toen het
recht van de Palestijnen op zelfbeschikking en het recht op terugkeer van de
verdreven Palestijnen. Alleen Israël en 34 andere landen, waaronder België,
Frankrijk, Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde
Staten, stemden tegen. Met andere woorden, de hele westerse imperialistische
wereld, die vandaag de genocide steunt of laat gebeuren, keerde zich toen al
tegen Palestina.
Eerder had
de AV in resolutie 3151, aangenomen op 14 december 1973, de alliantie tussen
het Zuid-Afrikaanse racisme en het zionisme veroordeeld. In 1974 besloot de AV
in resolutie 3210 de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie toe te laten als
waarnemer bij de VN. Een decennium later, op 3 december 1982, bevestigde een
nieuwe VN-resolutie, resolutie 37/43, opnieuw “het onvervreemdbare recht van
het Palestijnse volk en alle volkeren die onder buitenlandse en koloniale
overheersing leven op zelfbeschikking”. De resolutie bevestigde de legitimiteit
van “de strijd van de volkeren om [...] zich te bevrijden van koloniale en
buitenlandse overheersing en buitenlandse bezetting, met alle beschikbare
middelen, inclusief gewapende strijd”. Er werd geen bezwaar gemaakt tegen deze
tekst, die zonder stemming werd aangenomen.
Een halve
eeuw na deze VN-resoluties schrijft de Palestijnse auteur Mohammed El-Kurd in
zijn laatste boek, Perfect Victims: "Het zionisme is de belangrijkste
doodsoorzaak in bezet Palestina. “Hij voegt er bitter aan toe: ”Ook al gaat het
om een dood die direct of indirect door mensen wordt veroorzaakt, de wereld
maakt zich daar niet meer zorgen over dan over het aantal hartziekten in de
Verenigde Staten of het aantal gevallen van dementie in Groot-Brittannië. “(1) In
een interview met Democracy Now eerder dit jaar hamert hij op hetzelfde thema:
”Het zionisme staat centraal in alles. Het is de belangrijkste oorzaak van al
het geweld in Palestina." (2).
Hoe komt
het dat een Palestijnse auteur woord voor woord moet herhalen wat vijftig jaar
geleden in VN-resoluties al werd veroordeeld? Waarom zijn deze resoluties dode
letter gebleven? Welke rampen hebben zich in de afgelopen halve eeuw
voorgedaan, zodat wat vijftig jaar geleden werd beweerd, is omgeslagen in het
tegenovergestelde, namelijk “Israël heeft het recht zich te verdedigen”?
Sterker nog. De pas verkozen nieuwe voorzitter van de Algemene Vergadering van
de VN, de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock,
lid van de Groene Partij, zei het zo: "Zelfverdediging betekent niet
alleen terugslaan. Het betekent terroristen vernietigen. Wanneer de terroristen
van Hamas zich verschuilen achter burgers of in scholen, dan verliezen zij hun status
van beschermde mensen of plaatsen.” (3) Met andere woorden: “Maak geen
onderscheid. Vermoord iedereen!”
De
contrarevolutie.
Er was
ongetwijfeld sprake van interne corruptie en vermoeidheid binnen het
anti-imperialistische en antikapitalistische kamp. Maar het was vooral de
ineenstorting van het socialistische blok (USSR en Oost-Europa) vanaf 1989 die
de totale overwinning van het westerse imperialistische kamp bezegelde. Deze
ineenstorting betekende een bijna fatale klap voor het idee van verzet en van niet-gebondenheid.
De wereld werd unipolair. De revolutionaire en anti-kolonialistische
programma's van bevrijdingspartijen en -bewegingen, zoals die van de
Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), werden terzijde geschoven. Landen als
Cuba en Noord-Korea kwamen op de rand van hongersnood terecht nadat het
voormalige socialistische blok alle hulp had stopgezet. In januari 1991 brak de
eerste oorlog tegen Irak uit. Het Palestijnse verzet had bijna geen
toevluchtsoord meer in de Arabische wereld.
In 1991 eiste
Israël dat resolutie 3379 werd ingetrokken. Het land stemde ermee in om deel te
nemen aan de vredesconferentie van Madrid op 30 oktober 1991, op voorwaarde dat
de veroordeling van het zionisme zou worden geschrapt. Dat gebeurde, met steun
van Israëls bondgenoten. Daardoor werd de weg vrijgemaakt voor wat voor de
Palestijnen de capitulatieovereenkomsten van Oslo van 1993 zouden worden. Alle
Palestijnse verzetsorganisaties die weigerden zich hieraan te onderwerpen,
werden op de Amerikaanse en Europese antiterroristenlijsten geplaatst. Als
koloniale uitbreiding van Europa werd Israël de militaire voorpost tegen de
landen van de “As van het Kwaad”, tegen het terrorisme en de Arabische en
islamitische landen. Op politiek, economisch en militair vlak kende Israël een
bliksemsnelle doorbraak. Niet alleen in het Westen, maar vooral ook in veel
landen in het Zuiden. Op het thuisfront werd de bevolking van Gaza collectief gestraft
na de verkiezingsoverwinning van Hamas in januari 2006. Israël riep Gaza uit tot
een “vijandige entiteit” en veranderde het in een openluchtgevangenis voor
terroristen. Het getto van Gaza werd een realiteit, met de steun van het
beschaafde Westen. Vanaf dat moment moest Gaza zien te overleven tussen leven
en dood. Altijd op de rand van hongersnood. De Palestijnse kwestie was voor de
wereld dood en begraven.
Na de uitbraak
uit het getto op 7 oktober 2023 begon Israël met een opzettelijke en geplande
genocide van Gaza. In naam van de strijd tegen het terrorisme volgde voor de
ogen van de wereld de definitieve oplossing van het Palestijnse probleem: de
uitroeiing van het getto van Gaza, net zoals dat was gebeurd met het getto van
Warschau door de Duitse nazi's. In de Verenigde Staten en Europa worden
aanhangers van het Palestijnse verzet, zij die vaak niet meer doen dan de oude UNO-resoluties
in herinnering brengen, vandaag beschuldigd, afgedankt, gearresteerd en in de
gevangenis gestopt voor “terrorisme en antisemitisme”.
De ommekeer.
Maar
dankzij zijn verzet en zijn onbeschrijfelijke lijden heeft Gaza de wereld
wakker geschud. Op 7 oktober 2023 is Palestina weer op de wereldkaart gezet.
Gaza heeft de onverzoenlijke tegenstelling tussen kolonisten en gekoloniseerden
blootgelegd. Wat de landen van het Noorden, die beweren het monopolie op
democratie, vrijheid en mensenrechten te hebben, weigerden te doen, werd door
de landen van het Zuiden ter hand genomen. Zij haalden het internationaal recht
en de verdragen tegen genocide, die het imperialistische Noorden in de
prullenbak had gegooid, weer tevoorschijn. Op 29 december 2023 daagde
Zuid-Afrika Israël voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.
Voor het
eerst sinds zijn oprichting in 1948 werd Israël berecht voor genocide tegen de
Palestijnen. Zuid-Afrika kreeg steun van landen als Bolivia, Colombia, Cuba,
Nicaragua, Brazilië, Chili, Mexico en Venezuela. Voorheen hadden veel van deze
landen goede betrekkingen met Israël. Net zoals China goede betrekkingen die
had. Maar in juli 2024 bracht Peking veertien Palestijnse organisaties bijeen,
waaronder Hamas, Fatah, de PFLP en de Islamitische Jihad, om een einde te maken
aan de verdeeldheid in het kamp van het verzet en te komen tot een Palestijnse
nationale eenheid. Alle delegaties ondertekenden de Verklaring van Peking.
Bij het Internationaal Gerechtshof bracht de Chinese delegatie de VN-resoluties en -verdragen van vijftig jaar geleden opnieuw ter tafel.
“Palestijnen hebben recht op gewapende strijd, net als alle volkeren die strijden voor bevrijding en zelfbeschikking” – de Chinese gezant bij Internationaal Gerechtshof in Den Haag
In februari
2024 verklaarde Ma Xinmin van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken
tijdens de debatten over de Israëlische genocide in het Internationaal
Gerechtshof in Den Haag: "Het gebruik van geweld door het Palestijnse volk
om zich te verzetten tegen onderdrukking, bezetting en buitenlandse agressie,
en om een onafhankelijke staat te stichten, is legitiem. Dit geweld is het gevolg
van de langdurige bezetting van het Palestijnse grondgebied door Israël en van
de onderdrukking van het Palestijnse volk. Verzet is een onvervreemdbaar recht
dat is vastgelegd in het internationaal recht. Het mag niet worden beschouwd
als terrorisme."
Vandaag de
dag kan niemand de genocide nog ontkennen (4). Gaza staat in brand. De
definitieve vernietiging van wat er nog rest van Palestina is aan de gang met
als sluitstuk de capitulatie en ontwapening van het verzet.
In deze
omstandigheden moet de erkenning van de legitimiteit van het Palestijnse
verzet, of het nu gaat om Hamas, het Volksfront voor de Bevrijding van
Palestina of andere bevrijdingsorganisaties, de belangrijkste zorg zijn van
iedereen die wil dat Palestina blijft bestaan.
In
Groot-Brittannië loopt sinds april 2025 een nooit eerder geziene rechtszaak (5).
Hamas, in de persoon van Mousa Abu Marzouk, hoofd Internationale Zaken van de
organisatie, heeft bij het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken een verzoek
ingediend om de organisatie van de lijst van terroristische organisaties te
schrappen. Na een eerste weigering door de socialistische minister Yvette
Cooper hebben de advocaten van Hamas, Fahad Ansari, Franck Magenniss en Daniel
Grütters, beroep aangetekend bij de beroepscommissie voor de verboden
organisaties. Deze rechtszaak verdient navolging in alle Europese landen.
Nota's
[1] Perfect Victims and the Politics of
Appeal, Mohammed El-Kurd, Haymarket books 2025
[2) Palestijnse schrijver Mohammed El-Kurd
over ‘Perfect Victims’, Trump en Israëls criminalisering van gedachten | https://www.democracynow.org/2025/2/11/mohammed_el_kurd_palestine_perfect_victims
[3] Annalena Baerbock in de Bundestag
op 7 oktober 2024 ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de uitbraak uit
Gaza
Commentaires