We hebben geen erkenning nodig van een Palestijnse staat, maar de erkenning van het Palestijnse verzet.

 

Van 23 tot 29 september 2025 vindt in New York de 80ste Algemene Vergadering (AV) van de Verenigde Naties (VN) plaats. De genocide in Gaza zal het brandende onderwerp zijn waarover de staatshoofden en regeringsleiders zich zullen uitspreken. Sommige van deze sprekers zijn medeplichtig aan de genocide door hun stilzwijgen en hun weigering om actie te ondernemen. Anderen zijn er rechtstreeks verantwoordelijk voor vanwege hun politieke, militaire en economische steun aan Israël.

Sommige westerse landen, zoals België, proberen de schijn van het westerse fatsoen hoog te houden door Palestina als staat te erkennen. Maar na twee jaar genocide en totale vernietiging van de infrastructuur is er niets meer over dat op een Palestijnse staat lijkt. Bovendien gaat deze erkenning gepaard met koloniale voorwaarden.

Ziet u, geen enkel land kan een einde maken aan het koloniale bloedbad van Israël. Geen enkel land kan Israël dwingen om de grenzen van Gaza te openen voor journalisten, hulpverleners of voor voedsel en water. Bovendien, zo verklaarde De Wever, de Belgische premier, is België veel te klein en te onbeduidend om Israël iets op te leggen. Maar, wat blijkt? België is wel machtig en groot genoeg om de Palestijnen de les te lezen. Zo mag Hamas volgens België en andere landen die Palestina willen erkennen, niet deelnemen aan toekomstige verkiezingen en moet het de wapens neerleggen.

Voor de aanhangers van Israël is een politiek akkoord met Hamas en de Al-Qassam-brigades uitgesloten. Er komt geen vredesakkoord zoals dat het geval was voor Sinn Fein en de IRA bij de Goede Vrijdag-akkoorden in Noord-Ierland in 1998. Of voor het ANC en Umkhontowe Sizween in 1991 bij het Nationaal Vredesakkoord (NPA) in Zuid-Afrika. Voor Hamas en de Palestijnse verzetsorganisaties staat alleen de totale vernietiging op het programma.

Vijftig jaar geleden erkende de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties officieel het Palestijnse verzet en veroordeelde het zionisme als een racistische ideologie. Laten we hopen dat tijdens de 80ste zitting van de VN deze oude resoluties opnieuw zullen worden bovengehaald.

 (Foto's: Actievoerder in de VS houden dag na dag protestacties in voorbereiding van de start van de UNO-bijeenkomst. Op dinsdag 23 september roepen ze op tot een storm aan het UNO hoofdkwartier). 

In 1975 verklaart de VN dat zionisme gelijkstaat aan racisme

De jaren 1960-1970 werden gekenmerkt door revolutionaire omwentelingen. In 1965 werd communistisch China het eerste niet-Arabische land dat de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) erkende. Een eerste conferentie van de Tricontinentale, een voortzetting van de Conferentie van Bandung in 1955, vond plaats in Cuba in 1966, met een belangrijke delegatie van Palestijnse vertegenwoordigers van verschillende facties van de PLO. In zijn “Boodschap aan de Tricontinentale” riep Ernesto ‘Che’ Guevara op om wereldwijd “Twee, drie... vele Vietnams te creëren.” Op 30 april 1975 behaalde het Vietnamese verzet een historische overwinning op het Amerikaanse leger na een oorlog van bijna twintig jaar. In het kielzog van deze bevrijdingsstrijd verscheen het Palestijnse verzet in 1974 voor het eerst op het diplomatieke wereldtoneel. “Met de olijftak en het geweer in de hand” sprak Yasser Arafat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe. De VN stemde in die periode resolutie na resolutie ten gunste van het Palestijnse volk en zijn verzet.

In 1975, vijftig jaar geleden, nam de Algemene Vergadering (AV) van de Verenigde Naties, die toen ongeveer honderdvijftig lidstaten telde, resolutie 3379 aan. Volgens deze historische resolutie is zionisme een vorm van racisme en rassendiscriminatie. Op die dag werd de officiële en nationale ideologie van de staat Israël door de hele wereld veroordeeld als een expansionistische, racistische en koloniale ideologie. De Verenigde Naties bevestigden toen het recht van de Palestijnen op zelfbeschikking en het recht op terugkeer van de verdreven Palestijnen. Alleen Israël en 34 andere landen, waaronder België, Frankrijk, Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, stemden tegen. Met andere woorden, de hele westerse imperialistische wereld, die vandaag de genocide steunt of laat gebeuren, keerde zich toen al tegen Palestina.

Eerder had de AV in resolutie 3151, aangenomen op 14 december 1973, de alliantie tussen het Zuid-Afrikaanse racisme en het zionisme veroordeeld. In 1974 besloot de AV in resolutie 3210 de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie toe te laten als waarnemer bij de VN. Een decennium later, op 3 december 1982, bevestigde een nieuwe VN-resolutie, resolutie 37/43, opnieuw “het onvervreemdbare recht van het Palestijnse volk en alle volkeren die onder buitenlandse en koloniale overheersing leven op zelfbeschikking”. De resolutie bevestigde de legitimiteit van “de strijd van de volkeren om [...] zich te bevrijden van koloniale en buitenlandse overheersing en buitenlandse bezetting, met alle beschikbare middelen, inclusief gewapende strijd”. Er werd geen bezwaar gemaakt tegen deze tekst, die zonder stemming werd aangenomen.

Een halve eeuw na deze VN-resoluties schrijft de Palestijnse auteur Mohammed El-Kurd in zijn laatste boek, Perfect Victims: "Het zionisme is de belangrijkste doodsoorzaak in bezet Palestina. “Hij voegt er bitter aan toe: ”Ook al gaat het om een dood die direct of indirect door mensen wordt veroorzaakt, de wereld maakt zich daar niet meer zorgen over dan over het aantal hartziekten in de Verenigde Staten of het aantal gevallen van dementie in Groot-Brittannië. “(1) In een interview met Democracy Now eerder dit jaar hamert hij op hetzelfde thema: ”Het zionisme staat centraal in alles. Het is de belangrijkste oorzaak van al het geweld in Palestina." (2).

Hoe komt het dat een Palestijnse auteur woord voor woord moet herhalen wat vijftig jaar geleden in VN-resoluties al werd veroordeeld? Waarom zijn deze resoluties dode letter gebleven? Welke rampen hebben zich in de afgelopen halve eeuw voorgedaan, zodat wat vijftig jaar geleden werd beweerd, is omgeslagen in het tegenovergestelde, namelijk “Israël heeft het recht zich te verdedigen”? Sterker nog. De pas verkozen nieuwe voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN, de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, lid van de Groene Partij, zei het zo: "Zelfverdediging betekent niet alleen terugslaan. Het betekent terroristen vernietigen. Wanneer de terroristen van Hamas zich verschuilen achter burgers of in scholen, dan verliezen zij hun status van beschermde mensen of plaatsen.” (3) Met andere woorden: “Maak geen onderscheid. Vermoord iedereen!”

De contrarevolutie.

Er was ongetwijfeld sprake van interne corruptie en vermoeidheid binnen het anti-imperialistische en antikapitalistische kamp. Maar het was vooral de ineenstorting van het socialistische blok (USSR en Oost-Europa) vanaf 1989 die de totale overwinning van het westerse imperialistische kamp bezegelde. Deze ineenstorting betekende een bijna fatale klap voor het idee van verzet en van niet-gebondenheid. De wereld werd unipolair. De revolutionaire en anti-kolonialistische programma's van bevrijdingspartijen en -bewegingen, zoals die van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), werden terzijde geschoven. Landen als Cuba en Noord-Korea kwamen op de rand van hongersnood terecht nadat het voormalige socialistische blok alle hulp had stopgezet. In januari 1991 brak de eerste oorlog tegen Irak uit. Het Palestijnse verzet had bijna geen toevluchtsoord meer in de Arabische wereld.

In 1991 eiste Israël dat resolutie 3379 werd ingetrokken. Het land stemde ermee in om deel te nemen aan de vredesconferentie van Madrid op 30 oktober 1991, op voorwaarde dat de veroordeling van het zionisme zou worden geschrapt. Dat gebeurde, met steun van Israëls bondgenoten. Daardoor werd de weg vrijgemaakt voor wat voor de Palestijnen de capitulatieovereenkomsten van Oslo van 1993 zouden worden. Alle Palestijnse verzetsorganisaties die weigerden zich hieraan te onderwerpen, werden op de Amerikaanse en Europese antiterroristenlijsten geplaatst. Als koloniale uitbreiding van Europa werd Israël de militaire voorpost tegen de landen van de “As van het Kwaad”, tegen het terrorisme en de Arabische en islamitische landen. Op politiek, economisch en militair vlak kende Israël een bliksemsnelle doorbraak. Niet alleen in het Westen, maar vooral ook in veel landen in het Zuiden. Op het thuisfront werd de bevolking van Gaza collectief gestraft na de verkiezingsoverwinning van Hamas in januari 2006. Israël riep Gaza uit tot een “vijandige entiteit” en veranderde het in een openluchtgevangenis voor terroristen. Het getto van Gaza werd een realiteit, met de steun van het beschaafde Westen. Vanaf dat moment moest Gaza zien te overleven tussen leven en dood. Altijd op de rand van hongersnood. De Palestijnse kwestie was voor de wereld dood en begraven.

Na de uitbraak uit het getto op 7 oktober 2023 begon Israël met een opzettelijke en geplande genocide van Gaza. In naam van de strijd tegen het terrorisme volgde voor de ogen van de wereld de definitieve oplossing van het Palestijnse probleem: de uitroeiing van het getto van Gaza, net zoals dat was gebeurd met het getto van Warschau door de Duitse nazi's. In de Verenigde Staten en Europa worden aanhangers van het Palestijnse verzet, zij die vaak niet meer doen dan de oude UNO-resoluties in herinnering brengen, vandaag beschuldigd, afgedankt, gearresteerd en in de gevangenis gestopt voor “terrorisme en antisemitisme”.  

 De ommekeer.

Maar dankzij zijn verzet en zijn onbeschrijfelijke lijden heeft Gaza de wereld wakker geschud. Op 7 oktober 2023 is Palestina weer op de wereldkaart gezet. Gaza heeft de onverzoenlijke tegenstelling tussen kolonisten en gekoloniseerden blootgelegd. Wat de landen van het Noorden, die beweren het monopolie op democratie, vrijheid en mensenrechten te hebben, weigerden te doen, werd door de landen van het Zuiden ter hand genomen. Zij haalden het internationaal recht en de verdragen tegen genocide, die het imperialistische Noorden in de prullenbak had gegooid, weer tevoorschijn. Op 29 december 2023 daagde Zuid-Afrika Israël voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.

Voor het eerst sinds zijn oprichting in 1948 werd Israël berecht voor genocide tegen de Palestijnen. Zuid-Afrika kreeg steun van landen als Bolivia, Colombia, Cuba, Nicaragua, Brazilië, Chili, Mexico en Venezuela. Voorheen hadden veel van deze landen goede betrekkingen met Israël. Net zoals China goede betrekkingen die had. Maar in juli 2024 bracht Peking veertien Palestijnse organisaties bijeen, waaronder Hamas, Fatah, de PFLP en de Islamitische Jihad, om een einde te maken aan de verdeeldheid in het kamp van het verzet en te komen tot een Palestijnse nationale eenheid. Alle delegaties ondertekenden de Verklaring van Peking.

Bij het Internationaal Gerechtshof bracht de Chinese delegatie de VN-resoluties en -verdragen van vijftig jaar geleden opnieuw ter tafel.    

“Palestijnen hebben recht op gewapende strijd, net als alle volkeren die strijden voor bevrijding en zelfbeschikking” – de Chinese gezant bij Internationaal Gerechtshof in Den Haag

In februari 2024 verklaarde Ma Xinmin van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens de debatten over de Israëlische genocide in het Internationaal Gerechtshof in Den Haag: "Het gebruik van geweld door het Palestijnse volk om zich te verzetten tegen onderdrukking, bezetting en buitenlandse agressie, en om een onafhankelijke staat te stichten, is legitiem. Dit geweld is het gevolg van de langdurige bezetting van het Palestijnse grondgebied door Israël en van de onderdrukking van het Palestijnse volk. Verzet is een onvervreemdbaar recht dat is vastgelegd in het internationaal recht. Het mag niet worden beschouwd als terrorisme."


Vandaag de dag kan niemand de genocide nog ontkennen (4). Gaza staat in brand. De definitieve vernietiging van wat er nog rest van Palestina is aan de gang met als sluitstuk de capitulatie en ontwapening van het verzet.

In deze omstandigheden moet de erkenning van de legitimiteit van het Palestijnse verzet, of het nu gaat om Hamas, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina of andere bevrijdingsorganisaties, de belangrijkste zorg zijn van iedereen die wil dat Palestina blijft bestaan.

In Groot-Brittannië loopt sinds april 2025 een nooit eerder geziene rechtszaak (5). Hamas, in de persoon van Mousa Abu Marzouk, hoofd Internationale Zaken van de organisatie, heeft bij het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken een verzoek ingediend om de organisatie van de lijst van terroristische organisaties te schrappen. Na een eerste weigering door de socialistische minister Yvette Cooper hebben de advocaten van Hamas, Fahad Ansari, Franck Magenniss en Daniel Grütters, beroep aangetekend bij de beroepscommissie voor de verboden organisaties. Deze rechtszaak verdient navolging in alle Europese landen. 


Nota's

[1] Perfect Victims and the Politics of Appeal, Mohammed El-Kurd, Haymarket books 2025

[2) Palestijnse schrijver Mohammed El-Kurd over ‘Perfect Victims’, Trump en Israëls criminalisering van gedachten | https://www.democracynow.org/2025/2/11/mohammed_el_kurd_palestine_perfect_victims

[3] Annalena Baerbock in de Bundestag op 7 oktober 2024 ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de uitbraak uit Gaza

[4] https://www.ohchr.org/sites/default/files/documents/hrbodies/hrcouncil/sessions-regular/session60/advance-version/a-hrc-60-crp-3.pdf

[5] https://hamascase.com/



Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

Nous n'avons pas besoin de reconnaître un État palestinien, mais bien la résistance palestinienne.

Un jeune médecin à la prison de Haren réveille notre conscience

Le bâton de Yahya Sinwar